صبح یک روز سرد پاییزی، و مرزهای شمالغرب ایران.
فرزندانی از دیار زنجان لباس رزم بر تن دارند، اینجا با هر درجه‌ای که هستند خود را سربازان امنیت می‌دانند.
شاید، واژه‌ی امنیت اینجا فقط معنی امنیت ندهد، اینجا؛ آرامش در روستا‌های مرزی، لبخند سربازان و پرچم به اهتزاز در آمده‌ی ایران، یعنی امنیت.
اینجا درجه که بر دوش پاسداران امنیت قرارگرفته؛ حکایت اقتدار مرزهاست، حکایت ترس دشمنی است که اجازه ندارد حتی برای لحظه‌ای فکر آب و خاک ایران را به سر راه دهد.
نه تنها مرز شمالغرب که سایر مرزهای ایران از غرب تا جنوب ، آبی و خاکی به یمن وجود رشید مردان ایران ، به یمن نام و یاد حاج قاسم‌ها امن و آرام است.
باید در کنار خانواده‌ی شهدا باشی تا حس کنی تا آخرین نفس و قطره خون فدایی وطن هستیم یعنی چه؟ باید در کنار این عزیزان باشیم تا بدانیم برای وطن جان دادن یعنی چه؟
قصه امنیت ایرانم ، یک پیغام هم به آن ور مرزی‌ها دارد، ایران جوانانی رشید داشته و دارد که از هر چه بگذرند از خاک و وطن نمیگذرند، از کنار هرچه آرام رد شود در کنار دشمنان و بدخواهان آرام نخواه