تابناک زنجان گزارش می دهد;
یکی از مقامات ارشد سیاسی استان زنجان در یک تریبون رسمی با انتقاد از مطرح شدن مباحث سیاسی در جلسات قرآنی اظهار داشته است که "هرکجا چهره سیاست بر چهره اخلاق، ادب و قرآن سایه افکنَد، این امر موجب کاهش تاثیر نفوذ قرآن و باورهای دینی در جامعه خواهد شد."
کد خبر: ۳۶۵۹۸۷
تاریخ انتشار: ۰۴ بهمن ۱۳۹۵ - ۲۳:۵۸ 23 January 2017
دهه هاست که در زمينه رابطه دين با سياست مباحث علمی و فلسفی زیادی مطرح شده است شده است و در نتیجه آن شاهد نظریه های مختلفی در این عرصه هستیم که یکی از آنها «نظريه جدايى دين از سياست» و در دیگری «نظريه ديانت عين سياست و سياست عين ديانت» است که دومی در کشور به عنوان یک جامعه اسلامی تکامل یافته و شاخص مقبول آحاد جامعه و سیاست مدارن می باشد.

با این حال گرچه سیاست دینی و دیانت سیاسی مورد قبول مردم و نظام اسلامی ایران است و جدای دین از سیاست مورد تنفر ملت است اما باید پذیرفت که از پیش از انقلاب اسلامی تا کنون جریانات نزدیک به جبهه ملی یا منافقین تلاش زیادی را برای سکولاریزه کردن جامعه و جدا نمودن دین از سیاست انجام داده اند که بخش زیادی از آن بدلیل ترس از مغضوب شدن در بین مردم در خفا و پشت درهای بسته بوده است.

نظرّيه و تفکر جدايى دين از سياست در محافل ادبی و علمی با عنوان «سكولاريزم» يا «سكولاريسم» بیان و مطرح می شود و بدين معناست كه حوزه و قلمرو هر يك از دين و سياست با يكديگر متفاوت است و «هيچ كدام از آنها نبايد در امور مربوط به قلمرو ديگرى دخالت كند» و يا به تعبير ديگر «هيچ يك از دين و سياست در قلمرو ديگرى دخالت نمى‌كند». 

مطابق اين نظريه سكولاريزم اصولا دين و سياست همچون دو خطّ موازى‌اند كه هيچ نقطه تلاقى با يكديكر ندارند و مسير آنها جداى از يكديگر است و هر يك، به نهايت و پايانى غير از آن چه كه مقصد ديگرى است ختم مى‌گردد.

اما آیا واقعا سیاست با دیانت ارتباطی ندارد؟ 

متاسفانه در روزهای اخیر برخی از رسانه ها و حتی مسئولین با حمله مستقیم و غیر مستقیم به جلسات تفسیر قرآن یکی از چهره های محبوب قرآنی کشور تلاش نمودند تا ایشان را از ارائه دیدگاههای روزآمد سیاسی در قالب مفاهیم قرآنی بازدارند.

البته دلیل این حملات انتقاد عضو خبرگان رهبری و مفسر قرآن حضرت آیت الله دولابی به موضوع استقبال بی سابقه دولت از خرید یک فروند هواپیمای مرجوعی اروپایی بود که این انتقاد کوتاه خشم مقامات دولتی و جریانات وابسته به آنها را برانگیخت!

جالب اینکه رسانه های حامی دولت در یادداشتها و سر مقاله هایی تلاش نمودند تا برای تخریب این چهره روحانی و مردمی به تفکر جدایی دین از سیاست دامن زنند و با بی ربط نشان دادن مسائل سیاسی به قرآن اقدام این مفسر مجتهد را اشتباه جلوه دهند که این خود موردی مطلوب جهت بررسی بیشتر است.

متاسفانه تا پیش از این مقامات ارشد دولتی از بیان دیدگاههای دارای رنگ و بوی سکولاریته اباء داشتند اما روز گذشته به گزارش «خبر آنلاین» یکی از مقامات ارشد استان زنجان با بیان اینکه نباید اجازه داد تا چهره سیاست بر چهره قرآنی چیره شود، اظهار داشته است : "هرکجا چهره سیاست بر چهره اخلاق، ادب و قرآن سایه افکنَد، این امر موجب کاهش تاثیر نفوذ قرآن و باورهای دینی در جامعه خواهد شد."(لینک منبع)

شکی نیست که بیان این اظهارات از تریبون رسمی و از زبان یک مقام ارشد استانی دولت دارای هزینه و تبعات سنگینی برای دولت یازدهم خواهد بود و بدنه اجتماعی دولت را بیش از پیش تضعیف می نماید.
 
در این رابطه علی یزدانی تبار دانشجوی رشته معارف اسلامی و علوم سیاسی دانشگاه امام صادق (ع) می نویسد:

« جامعیت قرآن کریم از جمله ویژگیهای قرآن است که مورد قبول همگان است. در قرآن کریم از مباحث و موضوعات مختلفی بحث شده است که نشان از گستردگی و عمق والای معارف آن است. یکی از مباحثی که در قرآن کریم به آن اهمیت خاصی داده شده مباحث سیاسی است. مسأله مهم و اساسی ارتباط دین و سیاست را می توان در معارف قرآن کریم به وضوح دریافت. از آن طرف، در مباحث سیاست با توجه به اتقان مباحث سیاسی قرآن، استفاده های فراوانی از قرآن می شود. مباحثی مانند ضرورت تشکیل دولت و حکومت، روابط بین الملل، شورا و مشورت نظام سیاسی و مفاهیم مختلف سیاسی و... 

از منظر قرآن کریم، دولت امری است که در ذات دیانت نهفته است. از دیدگاه قرآن کریم به سه دلیل حکومت برای مردم ضرورت دارد: 

1. در داستان بنی اسرائیل می خوانیم، هنگامی که بر اثر هرج و مرج داخلی و نداشتن حاکمیت قوی و لایق، گرفتار ضعف و فتور و شکست شدند، و دشمنان بر آنان مسلط گشتند... 

2. شکست لشکر جالوت در برابر بنی اسرائیل: اگر حکومت مقتدر و نیرومندی نباشد و جلوی سرکشان را نگیرد، زمین پر از فساد می شود... 

3. جهاد در یک تشکیلات منظم سیاسی و اجتماعی و اقتصادی که از جمله ضروریات حکومت اسلامی است. در رابطه با اهداف حکومت اسلامی نیز آیات و روایات زیادی وارد شده است که از جمله به آیه 21 و 56 از سوره یوسف و آیه 84 از سوره کهف، آیه 55 از سوره نور، آیه 26 از سوره ص، آیه 58 از سوره نساء می توان اشاره کرد. 

در مورد انواع حکومت هم می توان به حکومت های خودکامه و استبدادی و حکومت دموکراسی و حکومت الهی اشاره کرد که قرآن کریم حکومت های غیرالهی را نقد و رد می کند. 

حضرت آیت الله مکارم شیرازی می فرمایند: بعثت انبیاء برای اقامه قسط و عدل است (سوره حدید، آیه 25). دین برای گسستن زنجیره های اسارت انسان و تأمین آزادی بشر است. (سوره اعراف، 157). دین برای نجات مستضعفان از چنگال «ظالمان و ستمگران» و پایان دادن به دوره سلطه آنها است؛ بدیهی است این هدفهای بزرگ بدون تشکیل حکومت امکان پذیر نیست. و اگر دین از سیاست جدا شود بازوی اجرائی خود را به کلی از دست می دهد و اگر سیاست از دین جدا گردد، مبدل به یک عنصر مخرّب در مسیر منافع خودکامگی می شود.

شهید مطهری نیز می فرماید: همبستگی دین و سیاست را باید به مردم تفهیم کرد. سید جمال فکر جدایی دین از سیاست را به کلی محکوم کرد که اسلام دین سیاست است. اسلام دین اجتماع است.یکی از آیاتی که می توان برای تشکیل حکومت و دولت به آن استناد کرد آیه 25 سوره ص می باشد. در این آیه از قول حضرت سلیمان چنین آمده است: «وهَبْ لی مُلْکاً» یعنی خدایا حکومتی به من عطا کن. 

یکی از نویسندگان بعد از بیان داستان حضرت سلیمان، ذیل آیه سوره «ص» یکی از نکاتی که ذکر می کنند این است که داشتن یک حکومت نیرومند با امکانات مادی فراوان و اقتصاد گسترده و تمدن درخشان هرگز منافاتی با مقامات معنوی و ارزشهای الهی ندارد و این نکته در لابلای داستان حضرت سلیمان عینیت یافته است. 

علامه طباطبایی (ره) نیز در ذیل آیه 26 سوره آل عمران « قُلِ اللَّهُمَّ مالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشاءُ...»؛ بگو (ای پیامبر): خدایا تو دارای پادشاهی هستی، هر که را خواهی ملک و سلطنت بخشی و از هر که بخواهی می گیری. چنین می فرماید: «مُلک» به ضم میم، که عبارت از سلطنت بر افراد باشد از اعتبارات ضروریه ای است که انسان از آن بی نیاز نیست.

قرآن شریف این مطلب را به نحو تام و کامل در ذیل داستان «طالوت» شرح داده است. در آیه 251 بقره که بعد از داستان طالوت آمده است چنین آمده است: « وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ» و اگر خدا برخی از مردم را به وسیله برخی دفع نمی کرد، زمین تباه شده بود. در ذیل این آیه نیز علامه طباطبایی می فرماید: نوع بشر بدون اجتماع و همکاری به سعادت کامل خود نمی رسد. در حقیقت معنای دفع و غلبه یک معنای عامی است که در همه شئون اجتماعی انسانی سریان دارد و حقیقتش عبارت است از اینکه: شخص، دیگری را به هر کیفیتی که ممکن باشد وادار نماید که موافق اراده او کار کند. و باید دانست که فطری بودن غلبه و دفع یک اصل عمومی در همه افراد است خواه در حقوق مشروع که با عدالت مقرون می باشد و خواه در غیر آنها.در نتیجه، قرآن مجید تشکیل حکومت را امری ضروری می داند و اندیشه سیاسی خویش را در عالی ترین شکل ممکن مطرح نموده است، یعنی در نهایت، جهانداری صالحان و دولت کریمه اسلامی را، دولت آرمانی و نهایی اسلامی می داند. »

وی حتی در حوزه سیاست خارجی نیز به معرفی دیدگاه قرآن می پردازد و می نویسد:

« نکته مهمی که در روابط دولت اسلامی ما دولت های کافر باید توجه داشت این است که اصل اولیه در روابط مزبور حفظ استقلال امت اسلامی و عدم سلطه کفار بر مسلمین است. این نکته از آیه 141 سوره نساء صراحتاً فهمیده می شود، آنجا که می فرماید: «وَ لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرِینَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلاً» و خداوند تا ابد اجازه نداده که کافران کمترین تسلطی بر مؤمنان داشته باشد. در نتیجه می بینیم در آیات متعددی از قبول ولایت کفار نهی می کند و چنین می فرماید: « یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ»( نساء، 144) ای کسانی که ایمان آوردید به جای مؤمنان، کافران را ولیّ خود قرار ندهید. در تفسیر راهنما ذیل این آیه آمده است: چنانچه «ولیّ» به معنی سرپرست باشد جمله «لا تَتّخذوا» دلالت بر حرمت پذیرش کافران دارد و «من دون المؤمنین» حکایت از ضرورت تشکیل و پذیرش حکومتی بر پایه ایمان دارد. »

با این اوصاف کمتر اهل خردی را می توان یافت که منکر وجود مبانی و اندیشه ای سیاسی در متن اسلام و قرآن باشد و لذا تاکید برخی از جریانات انحرافی که متاسفانه فعلا کسب قدرت را در همراهی با جریان اصلاحات و حتی دولت یازدهم می بینند چیزی جز تلاشی مضبوحانه برای پیشبرد تفکرات لائیک و ضد دینی در جامعه نیست.

جالب اینکه این جریان در برهه های تاریخی مختلف با تغییر رنگ و چهره گاهی حتی از آیات قرآن برای تایید رفتارهای سیاسی خود بهره می برند اما زمانی که آیه ای از قرآن برای استناد به رفتار غیر اسلامی و عقلانی ایشان بکار گرفته شود فریاد جدایی دین و قرآن از سیاست سر می دهند که این خود از نشانه های نفاق در تفکرات سیاسی ایشان است.

در پایان باید امیدوار بود که مقامات ارشد دولت در استان با اعلام برائت از تفکرات سکولاریته موجب تضعیف جایگاه دولت یازدهم در نزد افکار عمومی نشوند.

- با تابناک زنجان همراه باشید.


اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار