نقد جواب نمی دهد،تخریب می کنم!

باورکنید اگر‌ بخواهیم در توهمی فانتزی و امید واهی روزگار خود را طی کنیم؛ بازنده ایم!
گاهی لازم است کسانی که در برابر تغییر مقاومت میکنند را هم نقره داغ کنیم!
روشی که برخی از روان درمان ها برای درمان شکست های بیماران بکار می‌گیرند، نام این روش# ناامیدی خلاق#است.
روان شناسان معتقدند فردی که این مرحله را تاب بیاورد و رد کند، رشد خواهد کرد.
تجربه‌ی شکست، موجب تغییر زندگی‌انسان وپخته تر شدن شخصیت او خواهد شد.
پس تخریب میکنم به امید آنکه‌ این کهن بنای ناقص روزی بر سر مردم ویران نشود و موجب ساقط شدن حیات نگردد وبازهم به امید آنکه این هشدارها وتحذیر ها وشفقت ورزی ها در پوسته سترگ وسخت ناشنیدن و به کار نبستن، قرار نگیرد.
سال گذشته درست در آستانه هفته روابط عمومی، سایت هر اداره ونهادی را که باز میکردیم لوح تقدیر استاندار از مدیر روابط عمومی آن مجموعه در صدر اخبار آن بخوبی خودنمایی می‌کرد!
انتقاد کردیم برای انتخاب آن همه نمونه!
اما دریغ از دریافت پاسخ یا حتی یک فحش!!
شاید بتوان نادیده گرفتن و خود را به کوی بی اطلاعی زدند آقازاده را در کتاب گینس ثبت کرد که بحق راهکاری شگفت‌انگیز است!!
کور شود دیده بخیل تنگ تر شود چشم حسود،اگر نتواند دید!
ما چندین مدیر روابط عمومی نمونه داشتیم اما ... ، نگویم از حالمان.
امید آن داشتم که با تغییر دولت قبل،این روال غلط پایان یابد اما متاسفانه همچنان سایت چند اداره را که باز میکنم، لوح تقدیرهاخودنمایی می‌کند!
نمونه ها آنقدر زیاد است که باورش اجاره دادن عقل را می‌طلبد!
معتقدم پذیرش چنین اتفاقی وسکوت دراین زمینه ما را گرفتار تناقض می‌ کند.
به این مفهوم که بیشترین تلاش و انرژی ما صرفِ درآوردن ادایِ چیزی می‌شود که نیست، و مصیبتِ بیشتر زمانی است که این نمایش مسخره تثبیت شود و عمری با مکانیسم‌های دفاعیِ ناپخته خود را فریب دهیم، عده ای به وظایف قانونی خود عمل وپایان ماه حقوق شان را دریافت میکنند وبرتر از دیگرانی محسوب می شوند که درظاهر به وظایف شان کمتر عمل میکنند!
نمیدانم برای ترجمان این درد از چه واژگانی بهره گیرم که عمق فاجعه را به تصویر بکشد.
جوزف شومپیتر اقتصاددان اتریشی در کتاب خود با عنوان «کاپیتالسیم، سوسیالیسم و دموکراسی» میان سازمان‌ها و جوامعِ اهل رشد و توسعه، با سازمان‌ها و جوامع اهل رکود و درجا زدن یک فرق اساسی قائل است.
او تخریب خلاق را روشی حیاتی برای ایجاد و‌رشد وتوسعه جامعه می داند.
تغییر سیاستها و شعارها و مسیرهای غلط ترس ندارد باید ساختمان و برج بلند اشتباهات گذشته را بزنید و خراب کنید و از اول بسازید.
هر خراب کردنی درد دارد، هیچ کس منکر این نیست اما به بازسازیِ پس از آن باید اندیشید.
عمل به روال غلط گذشته ما را به سرنوشت ملت های سبکسر تاریخ مبتلا می کند، آنها که گفتند؛ إِنّا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا.
سنت مذموم برتر دیدن مدیران روابط عمومی و برتر اعلام کردند خبرنگاران رسانه های دولتی که از بودجه بیت المال ارتزاق می کنند را کنار بگذارید،اگر طالب فیض هستید چراکه هریک از معیار های سنجش برترین ها قابل نقد است و اهداء پاداش برای عمل به وظیفه مغایر با دستور عقل.

کبری بهرامی