تابناک سیستان و بلوچستان| این روزها که اغلب مدیران و مردم دغدغههای اقتصادی دارند و به واقع به علت جنگ تحمیلی اقتصادی همه جا صحبتهایی حول و حوش این موضوع میشنویم، شاید کمتر به بحث انسانساز فرهنگ توجه شود.
اگر بپذیریم ابعاد زندگی و روزمرگی ما در آن بُعدی که تخصص و پیشهوریمان است پررنگتر است، با خواندن کامنتهای این تصویر آه از نهادمان بلند میشود. مثلا یک آهنگر هرچه در خانه نداشته باشد، مطمئنا در و پنجره خوبی دارد. یک متخصص تغذیه هرچه نداشته باشد، هیکل متناسبی دارد و یا مضحک است یک متخصص IT برای نصب ویندوز به مشکل بخورد.
حال چطور است که اهل فرهنگ و پیشهوران آن، اینچنین سخت در مرگ یک حیوان (که نگهداری آن در خانه جای بحث دارد) مویه میکنند و مرثیه سر میدهند؛ در حالیکه در فجایع انسانی داخل کشور نظیر سیل، زلزله، کارتنخوابی، زبالهگردی، گورخوابی و بسیاری از موارد مشابه صامت و ساکن و ساکتند و نهایتا با نگاهی از بالا به پایین در لباسی شبه اپوزیسیون نقادی میکنند.
امروز که این مطلب را خواندم یاد کلام راهبر و رهبر معظم انقلاب افتادم که میفرمایند: کارهنر با محتوی پایان نمییابد. قالب نیز ارزش بسیار دارد. ظرف نازیبا، مظروف زیبا را زشت جلوه می دهد وبرای ساختن ظرف زیبا در عرصهی هنر تنها استعداد کافی نیست، آموزش هم ضرورت دارد. هنرمندانی که قدرت آموزش اصول هنری را در خود می بینند، باید به یاری جوانان بشتابند.
و یا در بیانی دیگر در خصوص ظرافتهای کار انقلابی ایشان تنها ابزار ممکن برای انتقال مفاهیم معنوی را هنر بیان می کنند.
به هرحال مایه تاسف و تامل است که اینچنین فرهنگ و هنر بین برخی هنرمندان! به راهی رفته که بعید است هدف هیچیک از راهوران فرهنگی کشور باشد.