تابناک زنجان بررسی کرد:
در روزهای گذشته و همزمان با گرامیداشت هفته گرانقدر مقام معلم خبری در برخی از پایگاههای اینترنتی و شبکه های اجتماعی دست به دست شد که حاکی از عملی مجرمانه در یکی از روستاهای استان زنجان بود.
هفته بزرگداشت مقام معلم در حالی در استان زنجان سپری شد که در کنار تمام اخبار ارزشمند منتشر شده در طول این هفته که همه به فداکاری ها و سخت کوشی های معلمین گرانقدر اشاره داشت، یک خبر نامتعارف موجب شد تا موجی از دلخوری در شبکه های اجتماعی نسبت به این هفته ایجاد شود .
تیتر خبر منتشر شده در روزهای گذشته روایتگر تجاوز یک فرد خاطی به یک دانش آموز دختر در یکی از روستاهای استان زنجان بود که متاسفانه بنا بر همان اخبار اولیه، متاسفانه این فرد خاطی به عنوان یک معلم در آن روستا مشغول به خدمت بوده است.
البته اگر چه این خبر در شبکه های اجتماعی از جمله گروههای تلگرامی انعکاس بالایی یافت اما می توان گفت که تقریبا هیچ رسانه های رسمی استان زنجان اعم از مکتوب و مجازی به این خبر نپرداخت هر چند که خبرنگاران دلسوز و متعهد این رسانه ها تلاش زیادی را برای واکاوی ابعاد این خبر صرف نمودند.
متاسفانه شاید یکی از مهمترین دلایل سکوت رسانه های استان زنجان در قبال وقوع این فاجعه اخلاقی ترس از ضربه خوردن حیثیت و آبروی نه تنها معلمان و بلکه تمام استان زنجان باشد که البته این نگرانی از سر دلسوزی و تعهد نسبت به این خطه تاریخی است اما آیا دگماتسیم رسانه ای نسبت به وضعیت استان و ترسیم خطوط قرمز فرضی در نگفتن های رسانه ای منجر به حفظ پیشرفت و توسعه استان و کشور می شود ؟
به فرض درست یا اشتباه بودن خبر اولیه این ماجرا و با فرض مردود بودن عنوان مجرمانه تجاوز و محدود بودن کل ماجرا به یک رابطه نا متعارف و یا ارائه چند فیلم غیر اخلاقی به دانش آموز قربانی آیا این سانسور خودساخته رسانه ای منجر به عدم تکرار اینگونه اعمال مجرمانه می شود؟
در واقع از نگاه نگارنده عمل مجرمانه بدلیل ناآگاهی افراد از عواقب جرم و پیامدهای آن صورت می پذیرد و طبعا اگر فرد خاطی شکل دهنده این ماجرای تلخ به آینده عمل خود می اندیشید هیچگاه به این جنایت اخلاقی دست نمی زد.
امروز باید بپذیریم که رسالت رسانه، ادراک سازی عمومی و جهت دهی اندیشه ها و اعمال افکار عمومی است که در این ماجرای تلخ نیز این فرد خاطی در دایره افکار عمومی می گنجیده و هم اکنون نیز می گنجد، پس رسانه در ساختارهای اجتماعی نقش پیامبری و هدایتگری را بر عهده دارد و دست کم گرفتن این ظرفیت منجر به در معرض آسیب قرار گرفتن جامعه بشری می شود هر چند که این جامعه به اندازه یک استان و یا یک شهر کوچک باشد.
پس اگر ما معتقد به نقش و جایگاه خطیر رسانه در هدایت جامعه هستیم این نگفتن های رسانه ای با پیش فرض های ذهنی از جمله اعتبار و آبروی یک قشر و یک بخش از جامعه، ما در در دراز مدت به بیان نکردن بسیاری از آسیب های اجتماعی وا می دارد و وقتی رسانه ها از بیان بسیاری مسائل غافل شوند مسئولین نیز فشاری برای تلاش در رفع آسیب ها و معظلات احساس نمی کنند .
بطور مثال مدتها برنامه ای تلخ با عنوان فستیوال سگها به عنوان یک منکر اجتماعی در زنجان در جریان بود که تا رسانه ها بدان نپرداخته بودند هیچ مقام مسئولی در هیچ نهاد نظارتی و امنیتی در راستای رفع آن تلاش نکرده بود اما خوشبختانه با ورود رسانه ها به این موضوع و انعکاس اخبار آن ، از استاندار تا دادستان و دیگر مسئولین خرد و کلان نسبت به برخورد با این معضل اجتماعی اعلام موضع کردند و پس از آن خوشبختانه با عوامل برگزاری این گونه فستیوال به شدت برخورد می شود.
لذا از اصحاب رسانه انتظار می رود در مواجهه با اخبار تلخی از جمله تجاوز و سوءاستفاده یا بطور کلی فساد خرد و کلان در جامعه با توجه به رسالت خود از کتمان واقعیت اجتناب نکنند و با نگاهی دلسوزانه و عالمانه به بیان آن بپردازند زیرا این بیان رسانه ای منجر به آگاهی جامعه نسبت به خطرات ، تهدیدات و آسیب های موجود در آن می شود و حتی افرادی را که در معرض انجام جرم قرار دارند نسبت به عواقب کارشان آگاه می سازد.
در پایان امیدوارم که نه تنها رسانه های استان زنجان و بلکه تمام رسانه های کشور به نقش اولیه و خطیر خود در مبارزه و مقابله با فساد اخلاقی ، سیاسی و اقتصادی باور آورند و با اعتماد و باور به یاری خداوند از حیات طیبه جامعه اسلامی خود حراست و حفاظت نمایند.